Maar Madelon? 1 op de 4 vrouwen maakt in haar leven toch een miskraam mee?

Ja dat klopt! Maar 1 op de 6 stellen heeft te maken met vruchtbaarheidsproblemen. Laat ik naast 1 op de 4, ook nog eens 1 op de 6 zijn.

Ik heb dus PCOS. Oftewel met een lang woord polycysteus-ovarium-syndroom. Ik weet dit al sinds mijn 18^e.

Nou ja niet officieel pas sinds 2016. Maar daarvoor had ik een vermoeden.

Op mijn 18^e was ik namelijk bij de gyn geweest vanwege mijn super onregelmatige cyclus (een van de symptomen van PCOS). Mijn moeder heeft een hypofyse afwijking en we wilde weten of dit bij mij ook zo was.

Dus bloedonderzoek en echo werden ingezet om tot de conclusie te komen dat dat het niet was (feest).

‘Wil je aan de pil om je cyclus te reguleren?’ was de volgende vraag van de gynaecoloog. Ja dat wilde ik wel. Én ik kreeg de opvallende instructie dat als ik ooit zwanger wilde worden, ik geen jaar hoefde af te wachten met proberen. Maar na een half jaar proberen mij al mocht laten verwijzen.

Nou die kinderwens was absoluut niet actueel. Dus ik vond het prima. Maar als verloskunde student ging er wel een lampje branden. De onderzoeken die ik gehad had, de resultaten daarvan. De symptomen die ik ervaarde. Het leek mij iets te veel op PCOS. En zo startte voor mij toen al het acceptatieproces hiervan en van het feit dat het best nog wel eens lastig kon worden om ooit zwanger te worden.

En zo bleek. Want in 2016 was daar wel die actieve kinderwens.

Ik was ongeveer een jaar daarvoor gestopt met de pil, om te ondervinden hoe mijn cyclus nu zou zijn.

Nog hetzelfde of misschien nog wel iets onregelmatiger. Omdat ik als verloskundige werkte was eind 2016 het contact met de gynaecoloog snel gelegd. De onderzoeken van 8 jaar terug werden er bij gepakt er werd weer een echo gemaakt en ja daar was die officieel ‘Je hebt PCOS’.

Een diagnose die ik al verwachte werd bevestigd. Een van de symptomen van PCOS is geen of weinig eisprongen. In mijn geval was ik wel 3-4 per jaar ongesteld, maar was het de vraag of daar een eisprong aan vooraf ging. Ik startte in een fertiliteitstraject en begon met het slikken van de tabletjes Clomid. Dit is een middel om een ei-blaasje te laten groeien, zodat er een eicel kan rijpen en springen.

Zowel 50 mg als 100 mg had bij mij niet het gewenste effect. Er was geen ei-blaasje dat zich geroepen voelde om tot actie te komen.

En zo ging ik aan de gonal-F. Dit medicijn moet je jezelf inspuiten. En ja! Dit bleek wel direct effect te hebben. In drie cyclussen heb ik dit gebruikt en ik ben er 2 keer zwanger van geworden, waardoor ik nu moeder ben van 1 levende zoon. Mijn eerste zwangerschap eindigde bij 12 weken in een miskraam. Bij 11,5 week zwangerschap bleek op de echo dat het hartje van mijn kindje niet meer te kloppen. Met medicatie heb ik de miskraam toen opgewekt.

Al na een paar weken ging ik weer verder in het traject en bleek ik wederom zwanger te zijn. Ik beviel bij 41 weken van een gezonde zoon.

Iedere september is het PCOS awareness maand en wordt er aandacht voor gevraagd. Daarom ook dat ik mijn verhaal met je deel. Heb je vragen, stel ze dan gerust.

Heb jij net als ik ook een miskraam meegemaakt en ervaar je hier dagelijks de negatieve impact van? Weet dan dat ik je kan helpen om de impact hiervan, minder grip op je te laten hebben. Je boekt heel makkelijk hier een kennismakingsgesprek.  

Wist je trouwens dat je kans op een miskraam bij PCOS groter is?